Człowiek od zarania dziejów ozdabiał swoje ciało. Częściowo wynikało to z chęci otaczania się ładnymi przedmiotami, częściowo zaś w grę wchodziła symbolika. Najlepszym przykładem jest tu korona albo diadem, będące symbolem władzy królewskiej.
Jednak zanim pojawił się król i jego korona, za elegancką biżuterię uchodziły kości i zęby zwierząt, muszle oraz kamienie. Ludzie pierwotni szlifowali je i rzeźbili tak, aby nadać im niepowtarzalne i piękne kształty. Wśród ludów żyjących w grupach plemiennych ozdoby z piór, kości, kamieni lub muszli często określały, kto jest szamanem, kto wodzem, a kto wojownikiem.
Z czasem pojawiły się miedź i żelazo, które szybko wyparły poprzednie surowce. Powstawały coraz piękniejsze wzory, ponieważ nowe surowce łatwiej było obrabiać. Najstarsze złote i srebrne ozdoby liczą sobie 6 tys. lat. Wykorzystywano je w obrządkach religijnych, magii, oraz były najlepszym miernikiem zamożności.
W starożytnym Egipcie największą karierę zrobiły amulety, mające za zadanie chronić przed nieszczęściami i chorobami. Najpopularniejszymi ozdobami były noszone na rękach i nogach bransoletki i przesadnie szerokie naszyjniki. Ubodzy nosili biżuterię zrobioną z fajansu, szkła. Wracając zaś do korony, władcy starożytnego Egiptu poza nią nosili też tzw. napierśniki. W podobnym okresie w Grecji i Rzymie członkowie bogatych rodów nosili złote kolczyki, aby odróżnić się od mniej zamożnych członków społeczeństwa. Pewien rodzaj pierścieni i sygnetów symbolizował także władze kościelne (biskupów, kardynałów, papieży).

Potem nowością stały się ozdoby ze złoconego brązu. Naszyjniki kształtem przypominały amforki i głowy zwierząt, natomiast bransoletki- węża. Dopiero po pewnym czasie zaczęto dodawać do biżuterii kamienie szlachetne, które stanowiły podstawę w tworzeniu biżuterii rzymskiej. To właśnie w starożytnym  Rzymie mają swój początek diamenty. Bardzo popularne były również szmaragdy. Ozdoby ze złota nosili jedynie wysoko postawieni urzędnicy państwowi, reszta musiała się zadowolić pierścieniami z żelaza.

Średniowiecze całą wartość biżuterii skierowało na znaczenie religijne. Charakterystyczne pierścienie, z załączonym niebieskim szafirem, były przeznaczone jedynie dla kardynałów i biskupów, gdyż kolor kamienia wskazywał na skierowanie umysłu i pragnień w kierunku nieba. Złoto przeznaczone było dla władców, gdyż świadczyło o roztropności, mądrości i jasnym umyśle monarchy.
Zdecydowany rozwój złotnictwa, z uwagi na spopularyzowanie wzorników, nastąpił między XVI a XVII w.  W tym okresie diament stał się niekwestionowanym królem klejnotów. Dla mężczyzn najważniejszymi i w zasadzie jedynymi ozdobami stały się ordery i odznaczenia. Naszyjniki, pierścionki , bransoletki i kolczyki stały się domeną pań. Wiek XIX odznaczył się wprowadzeniem kompletów biżuterii na które składały się kolczyki, diadem, broszka, bransolety i naszyjnik. Z kolei w XX wieku platyna stała się najcenniejszym surowcem z którego wykonywano biżuterię. Jej wielkim atutem jest kolor, doskonale pasujący do diamentów.
Kiedyś w Europie symbolem były także sygnety z herbem rodu lub jego monogramem, używane jako pieczęci. Dzisiaj biżuteria też ma znaczenie symboliczne, przykładem może być noszony na serdecznym palcu pierścionek zaręczynowy lub obrączka. W Indiach natomiast kobiety zamężne noszą specjalny rodzaj bransoletek.

Jednak rola biżuterii nie ogranicza się tylko do funkcji ozdobnej bądź symbolicznej. Niektóre plemiona do dziś wykorzystują ją do zmiany wyglądu ciała. Tak jest na przykład wśród kobiet z plemienia nazwanego „Wioską kobiet – żyraf”, w którym kobiece szyje zdobią obręcze. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że obręcze te mają za zadanie jak najbardziej wydłużyć szyję. Pierwsze obręcze zakłada się już małym dziewczynkom. Potem stopniowo dodaje kolejne, aż szyja zostaje wydłużona do nienaturalnych wręcz rozmiarów. Gdyby takiej kobiecie zdjąć te „ozdoby”, zwyczajnie umarłaby. Podobnie wśród afrykańskich plemion można spotkać osoby z dyskami włożonymi w dolną wargę lub ogromnymi dziurami w uszach. Akurat ostatni przykład jest obecnie modny i spotykany także w innych częściach świata, choć w znacznie mniejszym stopniu (tzw. tunele w uszach).         
Następną funkcją biżuterii jest oznaka przynależności do danej grupy społecznej lub subkultury. Na przykład moda na noszenie kolczyków przez mężczyzn zaczęła się od grupy amerykańskich homoseksualistów, dla których był to znak rozpoznawczy.
Biżuteria pełni też stricte użytkową funkcję. Dotyczy ona zegarków na ozdobnych bransoletach lub w formie pierścionka czy obecnie rzadko spotykanych zegarków kieszonkowych. W XIX i XX wieku bardzo popularne były także medaliony, w których znajdowały się miniaturowe portrety lub fotografie.
Biżuteria pełni jeszcze jedną, bardzo ważną funkcję. Jest dobrą inwestycją. Jak wiadomo, kiedy rynki walut przechodzą kryzys, złoto zawsze jest w cenie. Podobnie jest z zabytkową biżuterią: im starsza tym cenniejsza. Jeżeli zaś przez złe warunki przechowywania nie może odzyskać blasku sprzed setek lat to z całą pewnością będzie cenionym eksponatem muzealnym.

Opracowała: Katarzyna Stępień
Źródła: www.sebzda.pl,  http://bizuteria.berd.pl
Fot.  traveller.pl

Diamenty na europejskie giełdy trafiają z Konga. Na holenderskiej giełdzie kamieni szlachetnych szmuglerów nie pyta się o to, skąd pochodzą diamenty. Nikt nie pyta, ile krwi przelano, by je sprzedać. Nikt nie słucha tych wszystkich krwawych historii, bo i po co? Wiadomo przecież, że nie przebyły drogi z Konga do Holandii legalnie, tylko przywieźli je szmuglerzy. Dla nich liczy się tylko to, aby dotrzeć do diamentów, znaleźć te jedyne, niepowtarzalne. Na giełdzie przemytnicy pokazują towar, piszą cenę na kartce, jeśli klient się zgadza – dobijają targu. Nie ma potrzeby rozmawiać o przeszłości diamentów. Warto jednak pamiętać, że kupując taki kamień, kupujemy go z całą jego przeszłością.
Nielegalny handel diamentami kwitnie także na Wybrzeżu Kości Słoniowej. W 2007 roki pozarządowa organizacja Global Witness wystosowała z okazji dnia św. Walentego apel do wszystkich potencjalnych nabywców diamentów, aby zanim podarują ukochanej pierścionek z tym kamieniem,  dobrze sprawdzili pochodzenie diamentu.
– Klienci mają moc(…) zapobiegania trafianiu krwawych diamentów do sklepów detalicznych poprzez żądanie czystych kamieni szlachetnych – podkreśliła w komunikacie dyrektorka i współzałożycielka Global Witness, Charmian Gooch, odnosząc się do procederu finansowania krwawych konfliktów na świecie ze sprzedaży diamentów.

Według organizacji, zanim kupimy diament, powinniśmy zadać sprzedawcy 4 pytania: czy wiedzą Państwo, skąd pochodzi sprzedawany diament? Czy mogę zobaczyć kopię dokumentu określającego politykę firmy odnośnie diamentów (pochodzących) ze stref konfliktów? Czy mogą Państwo przedstawić pisemną gwarancję swojego dostawcy diamentów, że nie pochodzą one ze strefy konfliktu? Jak mogę uzyskać pewność, że w Państwa biżuterii nie ma diamentów ze stref konfliktu?

Global Witness przypomina, że według ONZ na międzynarodowy rynek trafiają obecnie diamenty pochodzące z kopalń znajdujących się na terenach zajętych przez rebeliantów z Wybrzeża Kości Słoniowej. Szacuje się, że rocznie z północnej części tego afrykańskiego państwa są wywożone diamenty o wartości blisko 23 mln dol.

Pomimo międzynarodowego zakazu, Wybrzeże Kości Słoniowej (WKS) wciąż eksportuje diamenty. Co więcej, eksport ten wzrasta, a większość diamentów jest splamiona krwią.
Zakaz eksportu diamentów z WKS ma związek z oenzetowskimi sankcjami nałożonymi na ten kraj. Powodem ich narzucenia była sytuacja wewnętrzna na WKS, gdzie doszło do wojny domowej i rozdarcia kraju na dwie części. Nakładając zakaz na eksport diamentów wspólnota międzynarodowa chciała skłonić obie strony konfliktu w tym kraju do przeprowadzenia wolnych i uczciwych wyborów.
W kwietniu 2009 roku WKS odwiedził specjalny zespół z ONZ, którego celem było sprawdzenie, czy sankcje są przestrzegane. Okazało się, że eksport diamentów nie zanikł, a nawet odnotował wzrost w porównaniu z ubiegłymi latami. Sprzyja temu utrzymujący się stan podziału WKS na strefy kontrolowane przez rząd i rebeliantów, którzy chociaż porozumienie z władzami podpisali, to nadal sprawują kontrolę na opanowanych przez nich terytoriach.

Autor: Katarzyna Stępień
Źródła: afryka.org, wiadomosci.wp.pl
Fot: afryka.org

Jednakże dobrze zorientowany najbogatszy klient dobrze wie, że najdroższe nie znaczy najlepsze. Dlatego, jeśli chce od ręki kupić piękną, stylową i unikatową biżuterię, chętniej wybierze się do galerii, niż do salonu większej sieci.
Bogactwo i różnorodność wzorów w biżuterii występującej w większych sieciach może być myląca. Trendy, wśród najdroższych kolekcji zwłaszcza, wcale nie zmieniają się tak szybko. Zwłaszcza niezmiennie urzekają brylanty, jednakże cenna jest też platyna, a perły są nieprzemijającym symbolem elegancji i klasy.
Duże sieci rzadko odnotowują jednorazowe transakcje rzędu 100 tysięcy złotych, nawet, jeśli oferują unikaty.
Sprawiającą wrażenie bardziej przystającej do polskich realiów opinię przedstawia Bartłomiej Gawęcki, kierownik ds. zakupów biżuterii w W.Kruk.
– Klienci, którzy zostawiają w sklepach jubilerskich ponad 100 tysięcy złotych to rzadkość. Zdarzają się tacy, którzy robią zakupy na kwoty zbliżone do 40 tysięcy, natomiast tak naprawdę żyjemy ze sprzedaży znacznie tańszych wyrobów, jak choćby ze srebra – przyznaje Bartłomiej Gawęcki, kierownik ds. zakupów biżuterii w W.Kruk . – Większość sieci bazuje na ofertach katalogowych. Oferują produkty, które dostępne są tylko na zamówienie, a w sklepie dysponują zaledwie wzorem i to w jednym egzemplarzu.- dodaje.
Dlatego my zapraszamy do Galerii Biżubizarre, gdzie w przystępnej cenie można nabyć wspaniałą, unikalną biżuterię, która z pewnością będzie piękna ozdobą i trafioną inwestycją.

Opracowała: Katarzyna Stępień
Źródło: www.strefabiznesu.pomorska.pl
Zdjęcie: Galeria Biżubizarre

Zgodnie z opublikowanymi dziś danymi za pierwsze półrocze przychody ze sprzedaży wyniosła 53,7 mld rubli w porównaniu z 13,4 mld rubli rok temu.
Koncern ten, z siedzibą w Jakucji, zatrudnia około 25 tys. ludzi. Przez ostatnie pół roku koncern ów wydobył kamienie na 16,6 mln karatów, czyli za 1, 97 mld dol, podczas gdy w roku ubiegłym kwota ta nie przekroczyła 351 mln dol.
Liderem rynku diamentów jest w dalszym ciągu brytyjski De Beers mający ok. połowy światowego wydobycia ze swoich kopalń w Afryce (przede wszystkim w RPA).
Źródło: www.rp.pl
Zdjęcie: Galeria Biżubizarre